Uiteindelijk gaat het om een ding bij een museum, de bezoeker. Want een museum zonder bezoekers is eigenlijk een privé-collectie. Mijn vader en ik zijn officieel nog geen bezoekers, maar misschien wel in de toekomst. De familie Van Aerde is daarentegen wel officieel bezoeker, als we de site van Teylers museum moeten geloven. Tijdens hun weekendje weg naar Haarlem besloten zij om het museum te bezoeken, waar bij aankomst bleek dat zij de 100.000ste bezoekers van 2017 waren. Dat de familie besloot Teylers museum aan te doen bij hun uitstapje naar Haarlem betekent in ieder geval dat het museum een zekere aantrekkingskracht heeft op toeristen en dagjesmensen.

De familie Van Aerde wordt gefeliciteerd door directrice Marjan Scharloo

Ook in het jaar daarop werd een record gevierd. Toen kreeg de familie Muller uit Nijmegen te horen dat zij de 150.000ste bezoekers waren van dat jaar. Zij kwamen speciaal uit Nijmegen voor de tentoonstelling over Leonardo da Vinci. De directrice Marjan Scharloo reageert dan ook triomfantelijk: ‘Het is geweldig om te zien hoeveel bezoekers er een lange reistijd voor over hebben om naar Haarlem te komen’.

Als we een kijkje nemen in het beleidsplan van het museum valt op dat er een aantal doelgroepen belangrijk is voor het museum. Buitenlandse toeristen, kinderen en jongeren tot 18 jaar en daarnaast ervaren museumbezoekers, waar de twee bovengenoemde families waarschijnlijk bij horen. De activiteiten en tentoonstellingen die het museum organiseert worden speciaal toegespitst op deze groepen. Van deze doelgroepen zijn de ervaren museumbezoekers degene die het meeste maatschappelijk draagvlak creëren, aldus het beleidsplan. Deze groep voelt dus een zekere verbondenheid met het museum en de bijbehorende tentoonstellingen.

Een overzicht van de doelgroepen uit het Teylers Beleidsplan 2017-2020

Hoewel de bezoekers een fijne ervaring hebben bij hun bezoek aan Teylers museum, zijn de werknemers en initiatiefnemers pas echt verbonden aan het museum. De Teylers Stichting, de groepering die bedacht om met de erfenis van Pieter Teyler een museum te openen, komt bijvoorbeeld al meer dan 200 jaar samen in het Fundatiehuis, een gedeelte van het museum. Een dergelijke traditie getuigt van een lang bestaande verbinding tussen gebouw en het nalatenschap en gedachtegoed van Pieter Teyler en de Teylers Stichting.

En dan ik. Nu ik het museum van zo veel verschillende kanten heb gezien ben ik echt ontzettend benieuwd geraakt naar hoe het museum daadwerkelijk is. De oude instrumenten, de schilderijen, de fossielen, alles interesseert me en trekt me naar het museum toe. Ook in het kader van mijn studie Nederlandse taal en cultuur is de geschiedenis van het museum zeer interessant. Wie staan er bijvoorbeeld op de portretten afgebeeld? En waar komt de naam ‘zondvloedmens’ vandaan als we het over een fossiel hebben?

De 'Zondvloedmens', een fossiel waarvan men later begreep dat het een reptiel geweest moest zijn

Toen ik te horen kreeg dat ik het museum onder de loep moest gaan nemen was ik al benieuwd naar wat mijn vader nou zo speciaal vond aan het hele museum. Nu is het echter andersom, ik kan mezelf niet onderdrukken als ik weer wat nieuws geleerd heb over het museum en bijbehorende geschiedenis. Met de vrije tijd van de kerstvakantie indachtig besloot ik dan ook om hem op te bellen en mee te vragen naar het museum. Ik kan oprecht niet wachten om hem deze jeugdbelofte eindelijk na te laten komen. Toen ik de prijs van de tentoonstelling over Leonardo da Vinci zag schrok ik wel een beetje, maarja, hij betaalt natuurlijk. Belofte is immers belofte.

Tekening van Da Vinci die ik hopelijk binnenkort in levenden lijve mag bewonderen